Poëzie van de dag

Absolute nonsens...

In die ijzige koude pikdonkere sterrennacht
blaakte 't zonnetje in haar glorievolle pracht,
naast de wegen besneeuwd en hardbevroren
lag hij zalig te dagdromen in het rijpe koren

't Hemelse gevoel van 'n gruw vreselijke pijn
'n grimas tooide zijn volle perkamenten lippen
in z'n open mond blonken wit brokkelige tanden
wijl hij droomde van innige liefde vol venijn

Daar op 't platteland,in de drukte van de stad,
diep ingegraven,ergens op 'n zolderkamer,
vol verwachting voor datgene hij al had gehad,
zacht gewekt met 'n klop van 'n houten hamer

Zat aan de hoek van 'n ellenlange ronde tafel
een puberjongelingetje van pas tachtig jaren,
met krachtige gespierde benen van puur flanel,
door 'n bril zonder glazen op z'n neus te staren

Had zitten lezen in een boek zonder bladeren,
waarbij 't zweet hem bijna stolde in de aderen,
in 't felle lichtschijnsel van 'n uitgedoofde kaars
zo midden in de Meimaand op 't eind des jaars

Niets is eeuwigdurend,en 'k heb het hier vooral
over tegenstellingen,al kloppen ze voor geen bal,
over zin en onzin,te zijn of niet te zijn,wel of niet
toch hoop ik dat je van mijn nonsens wat geniet!

Alterego