Poëzie van de dag

Alsof het nog gisteren was

Laat mij schrijven over de liefde
die niet bestaat
tenzij in het verlangen
dat als een maretak groeit op ons gemis.

Die parasiet van de poëzie
die zich te dromen legt
in onbeslapen wit verdriet
en lakens van vergetelheid.

Ginder ver weg, ben jij mijn liefste.

In dat vreemde land
van sjofele herinneringen
waar het tocht van eenzaamheid
en de werkelijkheid verdwijnt

nog voor ze neergeschreven is.

Daar in dat onherbergzaam gebied
van wachten op Godot
vlucht ik naar Ispahaan

een beduimelde druïde op zijn solitair retour.

Uvi