Poëzie van de dag

De nieuwe woonst...

Kom mee, zei ze,
ik zal je alles tonen,
de zolder en de kelder
en 't hok van de konijntjes
in 't huis waar wij nu wonen.

Ze nam mijn hand,
ik keek verwonderd
-had ik dan iets gemist?-
naar 't meisje in de roze jurk
dat ik mijn kleinkind wist.

Ik wordt al groot, zei ze.
En bijna vrouw
dacht ik, een beetje
elke maan
en elke nieuwe lente

die ieder jaar zo gauw
als in versnelde film
haar tere bloesems strooit.
Heb ik die tijd vergooid
als zand doorheen mijn handen?

Of worden wij zo traag
als w' ouder zijn
en zal die
tijd wel ooit terug weer komen?
Op haar driekwart-viool
speelt zij vlasblond
en heel verwoed
Vivaldi,
muziek om bij te dromen.

Give