Poëzie van de dag

Een summum

Ik heb het druk druk druk met leven
Elke dag kom ik een der kinderen tegen
Het spijt me nu wel dat ik heb gezegd
Als iets op je lever ligt dat je ’t maar zegt

Alle dagen gebeuren er wel dingen
Waarover ze regelrechte klaagliederen zingen
Een kleintje van hun dit, een ander dat
En manlief was gisteren echt waar bijna zat

Ik heb het druk druk druk met leven
Ik kan mijzelf haast geen ruimte geven
Iedere dag moet ik een keer d’auto in
Soms zomaar rijden zonder werkelijke zin

Dan krijg ik schele ogen van de lage zon
Roepen ze in mijn oren pas op die camion
Voetgangers, fietsers zonder opvoeding
Ik bedoel met het verkeer helemaal geen voeling

Ik heb het druk druk druk met leven
Maar zou om het zo te houden alles geven
Zolang ik nog heerlijk morren kan
Mijn vrouw nog zegt “jij bent MIJN man”

Dan ben ik stil en dankbaar denk ik
Wat van mijn overvloed dat schenk ik
Aan de mensen zonder een echt gezin
Want dit is het summum van de levenszin

Jure