Poëzie van de dag

Bevroren

Ik ging een hele lange weg sjokte door en door
Het voelde heel koud zo dat ik langzaam bevroor
Dacht ach laat mij toch maar gaan bevriezen
Hier op aard heb ik toch niets meer te verliezen

Moeizaam keek ik omhoog en zag een ster
Die leek zo dichtbij maar was toch heel ver
Ik sprak haar toe zei wat heb ik misdaan
De ster zei niets je hebt alles verkeerd verstaan

Ik stond stil het was heel kil
Dacht die ster geeft licht dat is wat ik wil
Ik liep terug de ster tegemoet
Zei tegen haar je bent het beste wat ik ooit heb ontmoet

De ster zei kom ga met mij mee terug
Je bent zo koud alsjeblieft heel vlug
Ze straalde helder en oprecht
Ik dacht het kan nog zij meent het echt

De ster straalde helder en gaf meer licht
Ik liep nog sneller voelde mij verlicht
Er ging een lied door mijn hoofd insieme
Ik schreeuwde tegen de ster ja ik ga met je mee

Ik was geweest naar the road to hell
Dacht geloof hoop liefde vertrouwen nu weet ik het wel
De ster lachte zacht en straalde heel fel
Ik lachte terug liep in de goede richting zei ik volg je bevel

Thuis aangekomen brandde de laatste kaars nog een klein beetje
Die zei tegen mij ik wachtte op jou dat weet je
Ik pakte de kaars stak de drie anderen aan
Ze branden alle vier ik dacht ik laat je nooit meer gaan

Ik ontdooide heel langzaam door de kaarsen en de ster
Zij is de vriendin dichtbij en toch ver
Het licht is terug en blijft nu ook schijnen
En zal uit mijn leven ook nooit meer verdwijnen

Dus geluk hoop liefde vertrouwen
Is toch iets waarop je altijd kunt bouwen
Was bijna bevroren dacht dat ik ging verliezen
Door de ster die bij me bleef is het goed zij liet me kiezen

De kaarsen branden fel
Ik weet het nu wel
Verlies nooit alle vertrouwen
In iemand waarop je toch altijd kunt bouwen

Nienka ...