Poëzie van de dag

De witte bloem

De kamer was karig verlicht
Zeer opzettelijk wellicht
Zij rook naar bier, goedkope wijn en
mannen die zweetten

In de hoek van de kamer
achter een soort kader
Stond in contrast een witte bloem
't fatsoen mocht niet vergeten

Zij vond de mensen erg raar
die vrijden en lachten hier en daar
Soms liet ze onzichtbaar een zoute traan
zonder dat iemand iets zag

Zij kon niet weg die bloem
Geplaatst, en om het geld te doen
's avonds als de lichten werden gedoofd
werd ze naar huis gebracht

Daar transformeerde zij stilaan
de rol van moeder nam ze aan
Haar kind, haar trots werd geboezemd
En vergeten wat er was vannacht

Zo vergingen stilaan dagen
hoelang kon zij dit nog dragen
Telkens moest de witte bloem er staan
Het irreële moest reëel gebracht

Jure