Poëzie van de dag

Groot worden

Moeke,
Ik weet nog hoe jij mij vertelde
van de wolken en de hemel
van de bloempjes in ’t gras
van de vogels en de bijtjes
en hoe mooi de wereld was
Maar ik heb al vaak TV gekeken
en wat ik daar toen heb gezien
dat is een hele andere wereld
is dat mijn wereld niet misschien?


Moeke,
ik zag ergens kleine kindjes
er kropen vliegen om hun mond
ze lagen niet in wiegjes, moeke
maar op de vuile grond.
Ze zullen doodgaan, zei men
er is voor hen geen eten meer
geen dokter en geen medicijnen,
zelfs huilen konden ze niet meer
En toch…

Hier dek jij iedere dag de tafel
mijn bordje is altijd overvol,
soms eet ik tussendoor een wafel
een koekje of een krentenbol…

Moeke,
De naam ervan ben ik vergeten
maar ergens in een heel ver land
daar moesten mensen vluchten
hun huizen stonden in brand…
en overal zag ik soldaten
met geweren in hun hand.
De lucht was zwart van wolken
er waren kuilen in het zand.

Ik zag soldaten schieten, moeke,
zo maar in ’t wilde rond…
Toen vielen sommige mensen
het bloed liep over de grond.
Maar hier zijn ook soldaten,
schieten die morgen ook op ons?
Waarom sterven mensen in de straten
waarom moet er oorlog zijn?
Er zijn zoveel mensen die vrede vragen
ik zag ze stappen in een stoet
en ik vraag me af wie het is
die al die mensen lijden doet.

Moeke,
Ik heb je nog veel meer te vragen
over wat ik nu pas zag
maar je kijkt al zo verdrietig
ik hou het voor een andere dag.
Toch blijf ik aan die mensen denken
aan al het verdriet dat ik heb gezien.
Is dat bij jou hetzelfde moeke?
heb jij dat ook misschien?
Ik kan dat niet begrijpen, moeke
kan jij voor mij een antwoord zoeken?

Kind,
Ik weet niet wat ik jou zal zeggen,
’t is moeilijk uit te leggen…
Tot nu toe was jouw hele wereld
een boom met op een tak een merel
een sprookje en een prentenboek,
een ijsje en een suikerkoek,
een zon, een ster, een maan…

Mijn kind,
dat alles is voorbijgegaan
want je wordt nu stilaan groot.
Een andere wereld gaat voor je open
je zal de mensen zien zoals ze zijn
en al schrei je van verdriet
jouw tranen helpen niet.
Blijf daarom goed zijn voor de anderen
geef ze een plaatsje in je hart
en zing, zing mijn kind
je leven lang
je eigen vredes- en liefdeslied.
Zing het, zo luid je kan
want anders horen ze je niet.


Janina