Poëzie van de dag

Vrieskou.

Bijtende vrieskou,
mensen gehaast,
stappen stevig door
op zoek naar warmte
het lichaam stram
door koude verkrampt
eindelijk binnen
door warmte ontvangen
waterige ogen,drogen
de stijfheid verdwijnt
heel langzaam uit
verstijfde knoken.

De haard gloeit
geur van verbrand hout
prikkelt de neusgaten
op tafel wenkt
een grote mok koffie
zwart, heet en dampend
een wolkje melk,
voor sommigen
een scheutje brandy,
langzaam roerend
nippend kleine slokjes
voelen sijpelen
zo diep vanbinnen,
verwarmen
fleuren op,je wordt
weer mens.

Bomi