Poëzie van de dag

Prinsesje

Margootje droomt van prinsessenkleren
met een boa van struisvogelveren,
van roze Barbie-muiltjes en juweeltjes,
parelsnoeren met schitterende onderdeeltjes,
een kroon met diamanten en een robijn,
die mag van goud of zilver zijn.

Rozig verpakt krijgt ze haar cadeautje
ze wordt vijf,ons Margootje.
Hoe lang al bleef ze er van dromen,
nu zijn haar dromen "uitgekomen".
Als ze de inhoud van haar pakje ziet,
horen we ooo'kes en wow'kes,anders niets.

Als ik even later in haar kamer kom,
glimlacht ze naar haar evenbeeld,
kijkt even om...
Ze kroont zichzelf doodernstig voor de spiegel,
en vraagt uiteindelijk hulp bij dat gepriegel.
Van nu af aan wil ze zich als prinses gedragen!
Ze zegt;"Ik moet nog iemand vragen,
een prins om mee te trouwen,
eentje,om zolang ik leef van te houwen".

Als ik haar vraag aan wie ze zoal dacht,
kijkt ze mij verontwaardigd aan en lacht,
"Papa natuurlijk" kweelt ze.
Hij is de uitverkoren prins-gemaal
want papa is voor Margot supercool en héél speciaal.
Prinsjes en prinsesjes wil ze ook
en dat ik in de kasteelkeuken voor hen kook.
Wat zou ik daar in 's hemelsnaam op zeggen,
ik zal er mij voorlopig moeten bij neerleggen.

Dus...buig ik diep,zeg plechtig:"Uw wens is wet Mevrouw,
als het U belieft,kom nu maar gauw
want Uw visite wordt ongeduldig..."
Onwennig op haar roze minihakjes
klik-klakt ze achter me aan.
Vijf kaarsjes op de taart steekt papa aan,
Margootje blaast en er wordt gezongen!
Axht ooit komt ze thuis met 'n vreemde jongen...
Ik zie haar even al volwassen en in bruidsjapon,
ik wou de tijd wel stoppen als ik kon.
Vooruit,weg met die muizenis
zo lang Margootje ons prinsesje is...

Janine Smeers