Poëzie van de dag

Winter aan zee

Het zoete leven van zomerse dagen
stierf een stille dood .
Winter in een kuststadje .
De dijk desolaat ,
gesloten luiken wijzen mij onverschillig af .
Een bijna - dood - ervaring .

Maar ik wend mijn blik naar háár,
de zee
Onvermoeibaar , lévend .
Zij die nooit slaapt,opent het venster
op de waarheid van bestaan,
zij is de heldere spiegel voor mijn ziel.

Twee surfers trotseren een windkracht 7.
Mijn hart voelt mee met hun strijd:
een basisgevoel van survival,
willen bestaan ondanks alles.

Wie zijn wij toch, wij mensen die ,
alle strijd ten spijt
vechten om te mogen zijn ?

Bedaar toch , hartstocht in mij
en kijk , kijk met heldere blik.

Azuur