Poëzie van de dag

Het geroezemoes is verstomd,
de kleine zandbank ligt verlaten
ofschoon een laatste camion
geladen nog met zuiver zand,
wacht op een meesterhand.

De kleine vakman en zijn zus,
‘haar kleurtjes op de blanke tafel’
verlieten in een haast ons huis,
om met een vlieger weer te keren
naar hun eigen veilige thuis.

"Papa, papa, wordt het geen tijd
dat wij jou weerzien, na lange dagen,"
(hun hartje klopte van verlangen)
en ja, daar gaat de telefoon,
" vava, vava," roept Janneman,
"papa, papa," roept hij nog luider!

Een goed’ verstaander
hoeft maar een half woord,
" vava, we zijn weer thuis, bij papa,
die ik zo erg heb gemist…"
dan neemt grote zus de telefoon
en zei vertelt haast zonder dralen
"oma, l’avion tremblait beaucoup,
mais je n’avais pas peur."

Dag lieve schatten, die wij beter
leerden kennen en wederzijds!
Wat zijn we blij voor jullie,
ook voor maman et papa
opnieuw samen onder de warme tropenzon.

Hier valt een zachte zomerregen,
lieve Janneman: "mo, mo, mo,"
of "water" in het Samo, de taal van jouw papa.

Marieke, ma chérieke, jij verstaat het reeds
als we jou vertellen in de taal van je mama
"hoeveel we van jullie houden."

Stap nu maar op de voeten van je papa
zoals je hier ook deed en ik zing samen met jou:
"links – rechts,
katte-vitesse
apen in een tutterfles."

Très bien Marieke, et Yan aussi,
aller papa ENCORE

Grosse bise,
Oma - mei 2009