Poëzie van de dag

Elkerlijc

De bouman ploeght het velt
achter het brede paerdelijf.
De grond med wentergheweld
ligght daerbi harde ende stijf.

Naest de scure sit de wijflecheit
ende cnechten te eten 't noenbroet.
De vrouwe arbeit met vromelichheit
ende bid totten Got omme moet.

Dan daalt traghe de avontsonne,
het lant socht vredelijc
terwile het water vorder ronne.

Altegader sien sie elkerlijc
na um vlitiche conne,
sie voelen sigh godelijc.