Poëzie van de dag

Avond in Mei

Soms denk ik af en toe wel even
aan 't dorp van toen, na de oorlogsjaren,
waar wij nog jong en kinderen waren:
de wind door 't malse lindengroen,
de zoete lucht van meidoornhagen,
heel vluchtig als een avondzoen.

'k Zit dan weer vooraan op de fiets
bij vader als hij, avond al, nog werken gaat
bij boerenmensen uit de straat
of verder. En 'k ruik nog of het gisteren was
de sterke zweetlucht uit zijn jas
en 'k weet zijn sterke handen.

Ik voel het dokkeren van de banden
op de ongelijke keien
en hoe hij dromend stilstond soms
en luisterde, één vinger op de mond,
naar 't juichen van de lijster in een perelaar
en 't verre heese blaffen van een hond.

En onder 't lamplicht na het werk
met al het volk bijeen voor de avondpap:
de grote ogen en de vlechtjes van Joséke
aan de overkant van tafel; de basstem van de boer,
de kleintjes treuzelend aan de voutetrap,
de klok van negen uit een verre kerk..

GIVE