Poëzie van de dag

Heel even...

Heel even een vlindertje kunnen zijn
en fladderen van bloem tot bloem,
een lentebode voor groot en klein,
tussen het gonzende bijengezoem.

Heel even zalig op vleugels van zij,
zweven langs ‘t gouden spinsel zo teer
en stoeien met ‘t dartelend jonge leven zo vrij,
strijk rakelings plagend op ‘t groene gras neer.

Heel even wat soezen en vredig verpozen,
dan fris en speels in een prachtig plantsoen,
neervlijen op een perk rode rozen,
genieten van een gestolen zoen.

Heel even een vlindertje kunnen zijn,
een schepseltje broos en licht als een veer,
heel even nog proeven van honingzoete wijn,
dan vind ik mezelf in mijn dromen wel weer !

Uit: "Eenvoud siert de mens"

Marleen Smet