Poëzie van de dag

Paddenpaartje

Twee padden hadden zich zopas verloofd,
elkaar hun hart verpand.
Nu wilden ze op huwelijksreis
naar het populaire plassenland.

Iedereen stond klaar met wjize raad.
De ma van het verliefde meisje
huilde dikke paddentranen.
Ze vond dat niets, dat reisje.

"Moet dat nou liefje," snikte ze,
"je weet dat tijden snel veranderen.
Toen je pa en ik er henen trokken
kon je er nog rustig wandelen.

Weet je, waar je oom ooit woonde
daar bij die groene taxusheg,
je zal je ogen niet geloven maar
daar ligt nu een betonnen weg.

Wat daar gebeurt is afschuwelijk,
het is een gruwel, ’t is een schande.
Je krijgt de paddenlijken niet geteld
verpletterd onder autobanden.

Je kan er haast niet oversteken
ik moet er niet aan denken
dat jij daar overreden wordt!
Zou jij je niet bedenken?"

De jonggehuwden werden bang;
zagen zelfs hun toekomst somber in.
Gelukkig kregen ze een tip
van een vroegere vriendin.

Ze boekten een plaatsje in een charteremmer
van het plaatselijk groencommité.
Ze raakten veilig in plassenland
en die emmervlucht viel heus mee.

Wat later vond zo een groene jongen
in zijn postbus een héél vreemde brief.
Met paddenpoten stond erin geschreven:
"Alles OK, dat was lief."

Janine Smeers