Poëzie van de dag

LENTE-VERSLAVING

Als een magneet
wordt ik steeds weer
naar buiten getrokken
gulzig, alles in mij opnemend
met ogen, oren, reukzin en huid
met alle voel-sensoren
mij gegeven

Mij lavend
aan die bedwelmende speciale lentegeur
aan de overweldigende bloemenweelde
de vele bewegingen
van kriewelende en vliegende insecten
van blaadjes en zaadjes in lentewind
van leven

Aan het blije getjilp van de vogels
gepiep van kleintjes in het nest
een serenade van een merel
hoog op een tak
het verliefde gekoer van de duif
het mooie lied van lijster en vink
van winterkoning,roodborst en mees

Aan een waaier van vormen
en ontelbare tinten groen
steeds weer wisselend en toch
rustgevend groen
en nooit,
nee nooit
raak ik verzadigd

Fernanda