Poëzie van de dag

Een onschatbaar geschenk

Je lag te rusten op mijn schouder,
een beetje ziek .
Zo mooi , het pure kind te zien ,
altijd aanwezig gebleven in de man.

Wat een geschenk is het te mogen geven ,
de liefde die in mijn hart groeide tot barstens toe.
De energie vloeit uit mijn handen doorheen je huid ,
dringt door tot diep in je hart .

Jij bent het tastbare brandpunt
waarin al mijn liefde zijn bedding
en tegelijk zijn weerklank vindt,
zodat je mij bestaansrecht geeft .

Zo gaan we door tot ik geen ik meer ben ,
tot jij en ik niet langer tastbare dromen zijn ,
maar opgaan in de machtige stroom van het heelal .
Dan spreidt onze liefde zich als enige erfenis ,
blijvend aanwezig en de moeite waard .
Je zielemaatje

Azuur