Levensdroom: Mijn dochter begrijpen

Moedertjelief (Gullegem)
Beste vrienden,Wat ik had vermoed is ook waarheid gebleken: ik merkte steeds dat , als de vriend niet in de buurt was, mijn dochter opener en vriendelijker was. Hij is uit haar leven verdwenen, en op slag is onze relatie weer als vroeger.Met andere woorden: geduld loont, al heeft het heel veel pijn gedaan.Wat gaat er toch in zo'n jongen om, he.Moedertjelief

Ingegeven op 08 november 2010, 10:06 door Moedertjelief

Ciske (Mechelen)
Ik zit in hetzelfde schuitje. Alles wat ik doe is verkeerd. Wanneer ik huiswaarts keer is het altijd met verdriet.Mijn besluit is nu ook genomen ik stop ermee.Ik heb haar ook het versje gestuurd dat op dit net stond.

Ingegeven op 13 september 2009, 13:00 door Ciske

Alles kwam goed
Met mijn dochter is het contact hersteld en zelfs beter dan vroeger. Nooit wanhopen dus!

Moedertjelief, ingegeven op 13 februari 2012, 11:00

Van Moedertjelief
GOD, Geef mij KALMTE, om te aanvaarden wat ik niet kan veranderen, MOED, om te veranderen wat ik kan veranderen, WIJSHEID, om tussen deze twee onderscheid te maken.

Moedertjelief, ingegeven op 04 januari 2010, 21:33

Bloemen
Ik begrijp je wanhoop, Bloemen, zo'n breuk is een echte foltering. Ik heb altijd geleefd en gewerkt voor mijn kinderen, ik cijferde me weg, en ze waren mijn drive, want verder was mijn leven verre van gemakkelijk, door het toedoen van mijn (erg agressieve) man. Mochten er kleinkinderen komen, dan wordt de foltering nog groter, want het blijft mijn vlees en bloed. Bovendien vertroebelt het elke andere familierelatie. Ik heb echt besloten elk initiatief aan haar over te laten. Anders breekt mijn hart elke keer weer. Ik leef op hoop, dat ze ooit de zaken eens vanuit een ander standpunt gaat bekijken, eens ze beseft hoe moeilijk het is om kinderen groot te brengen.

Moedertjelief, ingegeven op 14 oktober 2009, 23:27

Mijn dochter
Ik kan alles zeer goed begrijpen. We hebben een dochter en die komt al meer dan 6 jaar niet meer thuis door wat woorden, we hebben al zo veel contact met haar willen maken maar elke keer niets Nu is ze onlangs bevallen en we hebben het van de straat moeten horen en ook hun babytje niet mogen zien. Ze heeft thuis alles gekregen en ook mogen studeren maar door een vriend te leren kennen is het allemaal gekomen. Ook wat we doen niets helpt ons wat zouden jullie doen. Mvg,

Bloemen, ingegeven op 09 oktober 2009, 21:53

Ik begrijp mijn dochter
Hallo lieve ouders. Ik heb jullie berichtjes gelezen en ook de emotie`s begrepen. Ja de nieuwe generatie is in een andere tijd opgegroeit dan wij. Ook ik een vader van drie dochters kan daar over mee praten. Mijn outste dochter was ass.orthodontiëst vijf jaar lang zeer goed salaris en toch wilde ze uit Nederland weg. Nu woont ze in Costa Rica. Spreekt ook Spaans en heeft zich opgewerkt in een Groot Hotel als manager receptie en inspecteert de kamer om deze vrij te geven. Reist regelmatig naar USA voor het Hotel te promoten op beursen. Heb ik het meoilijk gehad

Bob, ingegeven op 24 september 2009, 11:03

Hart op slot?
Moedertje lief, weet natuurlijk niet wat er bij jullie gebeurt is, maar diep in je hart zul je wel weten dat je je hart NOOIT op slot kunt doen voor je kinderen.Gelijk wat er gebert, ergens blijft er toch altijd een plaatsje open voor hen.Twee van mijn vier kinderen komen sinds mijn scheiding heel weinig bij mij,maar toch, de enkele keren dat ze dan komen springt je hartje open van blijdschap, en ik dat dat dit bij jou ook zo wel zal zijn. Iets dat je zelf op de wereld zette kan je niet zomaar vergeten denk ik Wens je veel sterkte, en hopelijk komt alles wel weer goed voor jullie

Am, ingegeven op 09 september 2009, 08:56