Waar vandaan: Levensdromen > Andere/overige > Zou hij ooit aan mij denken

Levensdroom: Zou hij ooit aan mij denken

Vorig jaar droomde ik dat ik nog een maal mijn zoon mocht zien , ik heb die ookmijn droom  hier op de site geschreven ,maar kan hem niet weer vinden ,maar dat terzijde.
deze droom heb ik nog steeds het je afvragen dat mensen om opgekropte onbenullige dingen elkaar zo laten vallen het is nu al 7 jaar dat mijn zoon weg gelopen is in een kibbel,en mij nooit meer wou zien .
28 jaar hebben we lief en leed gedeeld,om zijn vriendin liet hij mij vallen.
toch heb ik hem vaak geschreven zo vaak,e gesmeekt te komen praten ,en mijn visie tegeven maar ook mijn excuus te kunnen maken ,gesmeekt om mij fouten recht te kunnen zetten (indien ik die gemaakt heb )er gaat geen dag voor bij dat ik denk zou hij nu niet eenmaal denken hoe zou het met haar zijn?mijn droom om bij mij 60e verjaardag te zijn zal nooit uit komen vrees ik.
mijn droom om op mijn huwelijks feest te zijn zal niet uit komen vrees ik.
ongelooflijk dat mensen elkaar zo verdriet kunnen doen .het woord niet meer gunnen om recht recht te kunnen breien,om je te laten bewijzen dat je aan je zelf wil werken.(indien ik hem pijn heb gedaan )
maar waar ik mij zelf niet bewust van ben.
mijn droom zou zijn dat we in een wereld,met heel veel liefde voor elkaar ,en respekt,de normen en waarden  terug kunnen vinden ten opzichte van elkaar en niet om kleine onbenullige dingen die zich op kroppen ,verdraagzaam met elkaar op kunnen lossen want verdraagzaamheid is ver te zoeken
in deze tijd.........zou hij nou ooit aan mij denken????????
  

Anna (apeldoorn nl) , ingegeven op 19 maart 2008, 19:20

In totaal 2927 maal gelezen | 11 waarderingen

Kan u deze droom waarmaken? Klik hier!

Wil je deze levensdroom delen met een vriend? Klik dan hier!


Heb jij ook een levensdroom? Vertel het ons!

Waardeer deze droom

levensdroom levensdroomlevensdroom levensdroomlevensdroomlevensdroom levensdroomlevensdroomlevensdroomlevensdroom levensdroomlevensdroomlevensdroomlevensdroomlevensdroom

Ik heb ook deze droom (1)

Groenvinkje (Wetteren)
Beste, ik heb opgehouden deze droom te hebben. Mijn zoon is ondertussen bijna 41 en heeft al jaren géén echt kontakt met me, komt me nooit bezoeken en...ik weet zelfs niet zijn nieuw ares, ware het niet, dat zijn zussen mij verteld hebben dat hij verhuisd is....iets wat ze ook toevallig zijn te weten gekomen.Nog erger vind ik, dat het niet zoals bij < U gegaan is, er is helemaal géén konflict, niet het kleinste geweest....met zijn vrouw kwam hij, ook naar alle familiefeesten en bij mij...toen hij haar verliet en op een jong ding viel, was dat plots allemaal gedaan en komt hij nergens meer , dus ook niet bij zijn moeder.Het enige wat telt nog, is materilistische welstand, veel geld verdienen en ernaar leven, want ja, kinderen, dat wil hij ook al niet, daarvoor heeft hij trouwens zijn vrouw verlaten, omdat ze uiteindelijk toch haar kinderwens wou in vervulling zien gaan.Als ik mijn beide andere dochters zie , die tensslotte dezelfde opvoeding hebben genoten, hun houding tegenover mij, moeke hier en moeke daar, onverstaanbaar.Wat het voor mij ook dubbel hard doet aanvoelen is het feit, dat mijn ene zoon al jaren op het kerkhof ligt en mijn andere dus....géén enkele nood aan kontakt met me heeft.Ook ik ben in de loop der jaren, van mijn kant pogingen blijven doen, jaren aan een stuk, om uitleg proberen vragen, het waarom willen weten, tot....ik hem op mijn zestigste verjaardag , na onbeantwoordde mails, zelf heb opgebeld en gevraagd hebt om naar het groot feest te willen komen , omdat ik toch voor die gelegenheid, al mijn kinderen eens rond mij zou willen hebben, als een speciale gunst dus...en hij gewoon weigerde en zei, neen daar doen we niet aan mee, trouwens, we zijn rond die tijd zinnens van naar ons apartement in Spanje te gaan.Dan heb ik voor mezelf gezegd, daar zit geen hart, hier stopt het en ik heb er nog veel , heel veel aan gedacht, maar dochters zeiden steeds mama het doet ons pijn hé, als we zien hoe je daar onder lijdt, hij is het niet waard, doe jezelf géén pijn.Het zit er natuurlijk nog hé, altijd, maar ik laat het me géén pijn meer doen, ik weet dat ik niets verkeerds heb gedaan, integendeel en daar moet ik het nu bij laten.Diep in mijn hart is mijn grootste vrees, dat ooit iemand aan mijn deur zal staan, nadat ik mijn zoon in jaren niet heb gezien, die me zegt, je zoon is daar of daar verongelukt...is dood....want ergens nog dieper in mij hoop ik nog altijd een klein beetje, dat het leven hem een les zal geven, waardoor hij inziet....Ik wens je veel sterkte en hou in de mate van het mogelijke op, met jezelf pijn te doen, dat, gaat je zoon zeker niet op andere gedachten brengen, net zo min als je honderste smeekbede !!!     

Ingegeven op 03 maart 2012, 08:58 door Groenvinkje



Reacties (6)

Zou hij ooit aan mij denken
Natuurlijk is er nog niets veranderd,sterker nog ik wist niet waar hij was,of woonde eerst op 5min afstand toen helemaal uit beeld.,in middels weet ik het . toch kan ik nog zoveel proberen maar er komt geen reaktie, al die tjd stuur ik brieven ,lieve kaarten met het verzoek het met mij uit te willen praten ,de kans te geven mijn visie te geven of mijn exuus als het moet aan te bieden er komt geen reaktie ..ik vrees dat het een verloren zaak isal heeft mijn hoop ook weer de overhand,hij heeft het afgesloten ik niet ik ben bezig en het is een gevecht in mij,het is mijn kind wat 28 jaar bij mij heeft gewoont. maar vrees dat ik met mijn gevoelens mijn fouten en mijn verlangens zal blijven zitten.niet uit gepraat met elkaar vreet erg aan mij ,natuurlijk wordt ik een dag ouder en net als de vorige reaktie op mijn droom de tijd is zo kort,je haalt niets meer terug en er zijn al bijna 10 jaar verloren. natuurljk blijf ik hopen ,maar het moet van twee kanten komen,ik kan veel willen ,maar het moet ook van de andere kant komen anders werkt het niet...ik hoop dat hij tot maar inkeer komt uiteraard ,zijn koppigheid is zeer zeer sterk. en van mijn schoondochter verwacht ik niets ,daarzijn wij geen juiste partij voor... tot nu toe heeft niets geholpen wat ik ook doe,natuurlijk kan ik er heen gaan ,maar ik wordt niet binnen gelaten want ik was zijn moeder niet meer..... zo hard kan het uit gesproken worden

Anna, ingegeven op 12 april 2009, 21:31

Ja hij zal wellicht aan jou denken .
Beste mevrouw ik voel echt met u mee hoor , uw droom is nu ongeveer één jaar geleden neergeschreven en ik hoop dat er ondertussen al een oplossing is geschied . U bent niet alleen hoor , elk huisje heeft zijn kruisje . Wat er met uw zoon is gebeurd is terug te vinden in zijn karakter hij is koppig en wil zijn schuld niet toegeven en onder invloed van zijn vrouw komt er maar geen oplossing hij komt nog wel met hangende pootjes terug . Maar ondertussen is er tijd verstreken die niet meer in te halen is . Ik ben ook een zestiger en heb ook met de schoondochters een hoop problemen meegemaakt , ze ontnemen de kleinkinderen en proberen u kapot te krijgen , waarom dat weten ze zelf niet , het is ook weer hun karakter en hun achtergrond die ze meesleuren . Als u gelovig ben (katoliek )vraag dan aan onze lieve vrouw om bijstand . Als u er echt in geloofd dan zal ze u helpen , bij ons is het gelukt . Ten minste bij één schoondochter , die heeft ingezien dat ze verkeerd bezig was . Nu heb ik er nog één , die is als door de duivel bezeten maar als ik nog voldoende tijd krijg gaat die door het lint . Die komt nu in een sukkelstraatje met haar gezondheid , als het haar tegenzit komt ze tegen het einde van het jaar in een rolstoel terecht en dan ???? Haar koppigheid zal dan wel breken denk ik . Daarom heb moed die keert nog terug met de tranen in de ogen , ik wens u samen nog veel geluk toe . Roger Aalst Belgié

Robbedoes, ingegeven op 12 april 2009, 19:02

Zoveel gedaan
De reaktie hier onder, stap er op af , is lief bedoelt,maar mijn man is er geweest om te proberen te praten. hij mocht niet binnen komen ,op de vraag van mijn man wat er nu aan de hand was kreeg hij het andtwoordt dat wist hij zo niet. dan denk ik waar blijf je dan 7 jaar voor weg. nee het zal een droom blijven en een vraag of hij aan mij denkt nu nee ik geloof het niet meer. mijn man worden allebei 60 ik geloof dat hij daar niet ens meer aan denkt het is heel wrang,om zo toch nog wat te maken zonder dat je kind er bij is. maar ook dat je niet kan praten of eventueel een exuus te kunnen maken al weet ik ook niet waar dat voor zou moeten want echt ik ben mij van geen kwaad bewust. en dan iemand een klap geven en dan zo weg lopen kan ik als moeder nog wel vergeven . maar zijn gedrag 7 jaar heb ik moeite mee

Anna, ingegeven op 13 april 2008, 20:11

Ik denk nooit
Mijnzoon is vertrokken en zei ik wil je nooit meer zien .hij is nu 36 dit jaar en ik zou niet weten waar hij woont ,tot voor kort woonden hij op 5 min afstand.hij weet dat de deur altijd open staat. ik heb hem oneindig veel brieven geschreven om het uit te praten ,mijn exuus te maken (in dien nodig)heeft hij weet dat ik ziels veel van hem houd, hij heeft ook nog een zus ook die heeft hij laten vallen hijheeft zich 7 jaar geleden tegen ons gekeerd. daar om is het zo wrang en heb ik soms de neiging de hoop opte geven. terwijl je hem ooit nog zoveel moet zeggen en uitleggen alleen al het feit dat hij niet bij voor ons zo belangrijken dingen zijn nekt je geestelijk en waarom ,volwassen is hij genoeg heeft28 jaar thuis gewoond.alles deden we vaak samen . daar om is dit onverteerbaar

Anna, ingegeven op 20 maart 2008, 09:40

Moedertje toch
Zeker denkt uw zoon aan u. Je bent en blijft zijn moeder. Wat er ook mag misgelopen zijn tussen jullie. Waarom doen kinderen soms zo schijnbaar onverschillig en blijven weg? Ik denk dat afstand je zoon de kans geeft een eigen leven op te bouwen...volwassen te worden op zijn manier. Als ouder heb je steeds de neiging om maar te moederen, te helpen en alle leed voor je kinderen te voorkomen..... Kinderen hebben het recht hun eigen fouten te maken. Daar gaan ze uit leren... en niet uit de fouten (volgens jou denken) die jij tracht te voorkomen. Laat hem weten dat de deur altijd open staat voor hem... En als hij er klaar voor is komt je zoon wel af...ontvang hem dan zonder verwijten... hij heeft efkens tijd nodig nu... groetjes

Xl, ingegeven op 19 maart 2008, 22:03

Ga er zelf naartoe
Lieve Anna, Trek uw stoute schoenen aan en ga hem opzoeken de weg naar uw kinderen is korter dan de weg van uw kinderen naar hun ouders,ik heb hetzelfde meegemaakt,kinderen hebben ook hun slechte kanten net zoals wij die hebben,trek een streep onder het verleden nee heb je, ja kun je krijgen. een moeder

Mathilde, ingegeven op 19 maart 2008, 21:39



Voor de auteur:

Droom tegen de regels? Reactie tegen de regels? Meld het ons op: levensdroomabuse@SeniorenNet.be