Levensdroom: Hoe kan ik nog dromen

Heb ook zo een nare ervaring gehad
Was ook steeds alleen de kostwinner en vier kinderen ten last met de vrouw die nooit mede gewerkt heeft . Na 25jaar kwam er een breuk tussen mij en mijn ex-vrouw ,alles verdeeld met zelfs nog een ernstig bedrag tegoed die ik nooit zal krijgen . Door dit geval heb ik 5jaar er over gedaan om dit alles te kunnen verwerken ,zie de kinderen niet meer en mijn kleinkinderen zeker ook niet heb als man veel tranen gelaten als ik alleen was want een man mag niet huilen . Nu moet ik ondervinden dat mijn hart nog af en toe mijn kinderen mis maar mag toegeven aan mijn emoties en verlangens .Om deze reden ben ik wel een beetje en soms veel versteend in mijn hart en geef de ruimte van goed gevoel en een beetje innerlijke vreugde dan ook geen kans meer op een gelukkig bestaan.

En toen was elk geluk opgebruikt, ingegeven op 27 december 2011, 03:19

Kinders!
Lieve Vlinder - mooi gekozen schuilnaam vind ik. Die toestanden met kinderen zijn naar mijn gevoel zo'n beetje eigen aan onze moderne maatschappij. Onze kinderen mogen meestal lang studeren en dan komen ze terecht in een maatschappij waar ze zelf ook moeten aan de bak komen en vechten tegen de druk die eveneens op hen afkomt. Oudere mensen behoren niet echt meer thuis in deze tijd; ze zijn eerder tot last - en hier bedoel ik het niet negatief naar de kinderen toe hoor! Het is gewoon een algemeen beeld wat we hier kennen. Hoe ikzelf het nu aanpak naar mijn kinderen toe? Ten eerste probeer ik mijn eigen leven een invulling te geven waar ik mij goed bij voel om zodoende de aanwezigheid van mijn kinderen wat minder te missen. Ten tweede schrijf ik mijn kinderen af-en-toe eens een brief - geen brief met verwijten, maar een brief met mijn gevoelens erin vermeld. Soms veroorzaakt zo'n brief dan wel eens conflicten en ik denk dat dit komt 'omdat zij zich dan schuldig gaan voelen zonder dit te willen toegeven'; maar na zo'n conflict is er weer openheid en de mogelijkheid tot gesprek en gaat het weer een tijdje goed. Akkoord, lieve vlinder, het zijn zo altijd wel weer van die korte momenten, want direct is onze stress tijd daar weer om onze kinderen opnieuw in de greep te krijgen. Dan is het gewoon de wijsheid van de ouderdom om weer stappen te ondernemen om zodoende toch niet helemaal verwijderd te raken van onze kinderen/ kleinkinderen. Onze kinderen iets verwijten, is geen goede start, vind ikzelf ... hen begrijpen is naar mijn gevoel een betere raad ... Hen begrijpen en uzelf eens durven kwetsbaar opstellen naar hen toe. Dat, is dan mijn manier van doen, lieve vlinder, maar het blijft een zeer pijnlijk iets de kinderen niet regelmatig te kunnen zien en in de armen houden. Veel sterkte toegewenst ... en probeer toch verder te genieten van dit leven.

Rita-Marie, ingegeven op 19 november 2007, 11:48

Lieve Mevrouw,
Na uw droom gelezen te hebben,kan ik u heel goed begrijpen,kinderen worden groot en leven hun eigen leven.Ik weet bij ondervinding dat het heel veel pijn doet,maar jij hebt uw lieve man nog,droom nog maar en maak er fijne feestdagen van samen met uw tweetjes. Als het u een troost mocht zijn; ik ben alleen en ben al enige jaren alleen met de feestdagen.Lieve mevrouw,ik wens jullie heel fijne feestdagen

Lady, ingegeven op 18 november 2007, 23:23