Levensdroom: Wereldoorlog 2

Boek: "Naar de hel van Breendonk"
Geachte, Graag wil ik reageren op uw droom. Ik heb een boek geschreven over de 2e Wereldoorlog getiteld: Naar de hel van Breendonk" Hij is geschreven in roman stijl. Het heeft 21 hoofdstukken, waarvan 7 hoofdstukken over Auschwitz. Ik heb zo goed als ik kon mij voorgesteld, dat ik één van die gevangenen was, die gedeporteerd werd naar Auschwitz. Dat gevoel toen ik zogezegd in het kamp aankwam(in mijn fantasie) is onbeschrijflijk. Als schrijfster moet men zich soms voorstellen dat jezelf zoiets overkomt. Maar toen ik in levende lijve bij dit kamp aankwam, beefde ik letterlijk en figuurlijk. Ik moest erheen voor foto's te nemen van het kamp voor het boek.In Auschwitz 1 zijn de verbrandingsovens en de gaskamer nog intakt. De muur waar de gevangenen werden gefusileerd is ook nog intakt. Op deze plaats waren kamers, waarvan de ramen afgesloten werden, zodat de vrouwen enkel schoten hoorden, dan werd er geroepen en getierd, omdat ze dachten dat het hun man was, die gefusileerd werd. Indien u eventueel naar Auschwitz wil gaan zou u kunnen boeken bij: Herman van Damme tel: 056/41.11.11 of e mail: info@hervan.be prijs voor 8 dagen kamer en ontbijt: 304,90 € dit is wel met de bus. Mijn boek kunt u lezen, hier op het Sinjoren net onderlevendromen onder de rubriek cultuur Boek: "Naar de hel van Breendonk" Het boek telt 108 blz. Nog veel leesplezier Ronita Yory

Ronita Yory, ingegeven op 04 mei 2008, 23:21

Blog seniorennet/be
Uw wens en droom gelezen. Ik ben 74 jaar en woonde toen in Rotterdam Mijn belevenissen staan op mijn site; http://blog.seniorennet.be/theet Belevenissen van een Rotterdamse jongen Dat u er bij huilt is normaal hoor, ik doe dat ook. Daar hebben alle oudere mensen mee te maken. Niks aan te doen!! Gewoon huilen, dat lucht meestal op. Wees maar blij dat je het net NIET meegemaakt hebt. groetjes van Theo (levensdromen: mijn eerste liefde

Theet, ingegeven op 15 maart 2007, 16:38

Loslaten
Beste, Hoe goed ik je ook begrijp ik voel me zelfs een beetje zielsverwant en ik heb wel van die plaatsen bezocht, maar heb me daar nadien niet beter door gevoeld. Je moet ook niet zo ver gaan om die gruwel te ontmoeten, weet je dan niet dat dicht bij ons, namelijk dat in Breendonk een van de gruwelijkste folterkampen ter wereld was gevestigd. Je helpt de gruwel en de pijn niet afnemen van hen die het nog voelen door deze plaatsen te bezoeken. Zij die het beleeft hebben zijn daar heel stil over, geloof me. De kans is vrij rieel dat je eigen (ik) zich niet beter gaan voelen door een bezoek, maar eerder een harde plek in je gevoelens laat groeien, zeker als je zo emotioneel reageert. Het is ook geen toeristiche evenement (wat er op plaatsen van gemaakt is). Daarom sluit ik me volkomen aan bij vorige schrijfster, en loslaten wil daarom niet zeggen vergeten. Daarbij ben ook ik van mening dat die plaatsen moeten bewaard worden, en niet vergeten moeten worden. Aldat men het wel vergeet, kijk maar eens wat er in de wereld gebeurd. Vandaag bestaan die kampen ook nog en erger, men folter nog meer dan vroeger, men reist van land tot land om folteringen toe te staan!!!! En je weet evenzeer dat de prominenten van de wereld op de herdenkingsdagen het uitroepen(nooit meer mag dit gebeuren) Neem van mij aan dat de uitspraken van (dit nooit meer) geen waarde bezitten, en het koesteren van dit verleden verzuurt en vergald je leven. Ik begrijp je zelfs heel goed, maar je bent 61 jaar en bij die beelden die je blijkbaar herhaalde keren terug wil zien weent u. Mijn beste man tracht van je leven te genieten en niet te leven met die gruwel, een traan, emotie tonen is mooi is zelfs dapper maar wij veranderen het verleden niet. Daarom heb ik geantwoord op je droom omdat ik weet wat haat kan te weeg brengen, ik wens je echt een andere droom eentje met een lach, het gaat je goed.

September44, ingegeven op 16 februari 2007, 11:42

Loslaten
Lieve heer, Ik probeer mijn best te doen om jouw droom te begrijpen ,maar wens je toch de raad te geven om niet verder te leven in het verleden . Hetgeen er toen allemaal gebeurt is lijkt ook mij verschrikkelijk ,als ik de verhalen hoor van mijn grootouders(83 & 84 jaar) dan gaan de rillingen door me heen. Maar door de plaats te gaan bezoeken waar al die tragedie zich heeft voorgedaan ,verzacht je niemands pijn . En vergeet niet dat ook het heden voor vele mensen elke dag opnieuw een marteling betekend. Ik ben niet de persoon die jouw droom veroordeeld ,maar stel me de vraag of je niet meer voldoening zou kunnen vinden met het stilstaan en eventueel oplossen van problemen die zich in het heden bevinden . Met dit alles gezegt zijnde ,wens ik je toch alle succes ,en hoop dat je het verleden alsnog kan loslaten . Liefs Sylvia

Fiefieke, ingegeven op 16 februari 2007, 09:49