Zuivering van afvalwater

In sommige gevallen dien je volgens de milieuwetgeving zelf in te staan voor de zuivering van je afvalwater. Anderen doen dit zelf uit milieuoverweging.

Wanneer moet je wettelijk gezien zelf instaan voor de afvalwaterzuivering? Wanneer er voor jouw kavel geen aansluitingsmogelijkheid op de riolering is en de gemeente of een ander bestuur binnen de 5 jaar ook geen riolering plant. Voor een nieuwbouw of verbouwing in een dergelijke zone wordt overigens geen stedenbouwkundige vergunning afgeleverd wanneer op de plannen geen individuele waterzuiveringsinstallatie is aangegeven.
- Voor woningen gebouwd voor 1 juni 1995 volstaat een goed werkende septische put. Voorwaarde is wel dat deze put eenmaal per jaar geledigd wordt (conform Vlarem II)
- Voor nieuwe woningen is een verregaande waterzuivering nodig.
- De aankoopprijs voor een zuiveringsinstallatie varieert tussen 2 000 en 7 000 euro. Het grootste deel van deze investering krijg je terug uit subsidies van de verschillende overheden.
- Naast de subsidies kan je een vrijstelling van de 'heffing op het afvalwater' aanvragen wanneer je installatie voldoet aan enkele normen
- Hoe bij de aanschaf van een systeem ook rekening met de energiekost.

Werking
Een zuiveringsinstallatie voor een particuliere woning wordt ook wel Individuele Behandeling van Afvalwater of IBA genoemd.
De meeste van deze installaties bestaan uit drie compartimenten: een voorbezinker, een beluchter of bioreactor en een nabezinker. Deze compartimenten kunnen in verschillende tanks zijn ondergebracht of in één geheel zijn opgevat. De voorbezinker maakt het afvalwater vloeibaar. De bioreactor staat in voor de zuivering van het afvalwater. In de nabezinker tot slot zinken de afgestorven bacteriën af naar de bodem. Hier wordt slib gevormd.
De verschillen tussen de systemen liggen hoofdzakelijk bij de bioreactor. Hier zijn verschillende principes mogelijk:

- actief slibsysteem: een beluchtingsschijf of -buis brengt onderaan de tank zuurstof in om de bacteriën in leven te houden. De bacteriën hechten zich in de tank aan elkaar tot vlokken bij gebrek aan een dragermateriaal. Het systeem wordt frequent gebruikt omwille van zijn gunstige kostprijs, bedrijfszekerheid en gunstige kostprijs
- biorotor: de bacteriën zetten zich vast op dragermateriaal dat wordt samen gehouden in een roterende trommel. De bacteriën komen hierdoor afwisselend in contact met het afvalwater en zuurstof. Er moet dus geen lucht ingeblazen worden. Het systeem is relatief duur, verbruikt heel wat energie en vraagt om meer onderhoud
- oxydatiebed: een verouderd principe. De filter in de bioreactor is hier het zorgenkind. Deze kan verstoppen. Het systeem is bovendien duur en vraagt heel wat ruimte
- ondergedompeld vastbed: een in de tank ondergedompeld geheel van buizen of blokken. Het systeem functioneert goed en kan piekmomenten aan, wat niet zo vanzelfsprekend is voor de andere systemen
- wervelend en zwevend bed: het dragermateriaal zweeft in de tank. Dit heeft als voordeel dat het dichtslibben van het filtermateriaal uitgesloten is. Ook de beluchter kan relatief eenvoudig onderhouden of vervangen worden
- plantensysteem: zuivering met behulp van planten - bvb riet. Dergelijke systemen hebben een goed rendement en vergen weinig onderhoud. Dergelijke plantenvelden vragen wel om plaats.

Materiaal
- De tanks kunnen gemaakt zijn van kunststof of beton
- Beton is in principe goedkoper, maar is minder duurzaam dan kunststof
- Wees op je hoede voor grote prijsverschillen binnen de categorie van betonnen putten. Vermijd ook grote wortels in de buurt van de betonnen tanks.
- Besteed in het geval van een kunststof tank de nodige aandacht aan de plaatsing; de tank moet in gestabiliseerd zand worden geplaatst, waterpas liggen en omzichtig worden aangevuld.

Bron: Habitos