Waar vandaan: Huisdieren > Konijnen > Ziekten en medische info> Darm-immobiliteit, de stille dood

Darm-immobiliteit, de stille dood

Het komt zo vaak voor: "mijn konijntje wilde niet meer eten, en toen was ze ineens dood..." Meestal blijkt in deze gevallen dat het konijntje niet alleen maar stopte met eten, maar ook, vaak van te voren al, geen of zeer kleine keutels produceerde, dan wel andere symptomen van diarree vertoonde (zachte keutels). In feite hebben konijnen zelden ‘echte’ (dunne, waterige) diarree. Vloeibare diarree wordt veroorzaakt door het uit balans zijn van de bacterie- en schimmelflora, die zich in de darmen van het konijn bevinden. In feite bestaat de diarree uit nog ongevormde ‘caecotropes’, de zachte, niervormige uitwerpselen die het konijn normaal gesproken opeet, en die essentiële mineralen bevatten. De onbalans in de darmflora kan verschillende oorzaken hebben, bijvoorbeeld doordat een verkeerd type penicilline gegeven is. Maar in de meeste gevallen blijkt dat de normale, samentrekkende bewegingen (peristaltische bewegingen) van de darmen niet of nauwelijks meer plaatsvinden. Wanneer dit het geval is wordt van darm-immobiliteit (‘ileus’) gesproken.

Waardoor wordt darm-immobiliteit veroorzaakt?

Er is een aantal redenen aan te geven waardoor de darmen van een konijn niet meer samentrekken:

  1. stress.
  2. uitdroging.
  3. pijn, veroorzaakt door bv. een infectie of andere ziekte.
  4. verstopping van het darmkanaal.
  5. onvoldoende ruwe vezels in het eten.

Wanneer darm-immobiliteit niet behandeld wordt, kan het konijn op een pijnlijke manier sterven. Doordat de darmen niet meer samentrekken kan voedsel, of kunnen opgelikte haren vast komen te zitten in het darmkanaal, waardoor dit verstopt raakt. Ook zal de dikke darm niet, of niet snel genoeg, geleegd worden. Hierdoor kunnen schadelijke bacteriën tot ontwikkeling komen (bv. Clostridium bacteriën, die familie zijn van de tetanus en de botulisme soorten), die bij grote aantallen gasvorming veroorzaken (zeer pijnlijk voor het konijn), of giftige stoffen produceren, die door de lever van het konijn weer afgebroken moeten worden. Dit vormt een dusdanig zware belasting voor de lever, dat in veel gevallen de feitelijke doodsoorzaak van darm-immobiliteit het falen van de lever is.

Hoe kan darm-immobiliteit ontdekt/vastgesteld worden?

De symptomen van darm-immobiliteit omvatten geen of kleine keuteltjes (speldenknopjes), die soms aan de haren blijven kleven. (Soms zijn de keuteltjes zeer klein, en ingekapseld in helder of gelig slijm. In dat geval is er sprake van een acute situatie, en moet direct de hulp van de dierenarts ingeroepen worden.) De darmen maken ook geen normaal, zacht borrelend geluid. In plaats daarvan borrelt de darm zeer hard (door het ontstaan van grote, pijnlijke gasbellen), of is de darm doodstil. Het konijn is apathisch, wil niet eten, of zit in elkaar gedoken en knarsetandt vanwege de pijn.

De "haarbal-mythe".

Helaas wordt nog te vaak bij een konijn dat darm-immobiliteit heeft, de diagnose ‘hij heeft een haarbal’ gesteld. In feite ontstaat een haarbal door darm-immobiliteit, en niet andersom. Een dierenarts die weinig konijnen behandelt, en niet weet hoe de buik van een konijn moet aanvoelen, stelt vaak zo’n verkeerde diagnose, wanneer de buik ‘deegachtig’ aanvoelt. Een ‘deegachtige’ buik bij een konijn is echter alleen een teken dat er iets aan de hand is wanneer de dikke darm leeg is, en het konijn pijn heeft wanneer de buik betast wordt. Net als bij de meeste planteneters zijn de maag en de darmen van een normaal, gezond konijn nooit helemaal leeg. Een konijn kan normaal eten tot vlak voordat darm-immobiliteit ontstaat. Hierdoor kan de maag behoorlijk gevuld zijn wanneer de darmen stoppen met bewegen. Deze voedselmassa maakt een deegachtige indruk bij het betasten van de buik, maar heeft dus niets met haarballen te maken.

Een haarbal bij een konijn bestaat voor het grootste deel uit voedsel, bijeengehouden door haren en slijm, dit in tegenstelling tot de bekende haarballen van katten. Tenzij deze haarbal kan indrogen tot een vaste, harde bal, zullen toegediend vocht en enzymen deze haarbal kunnen afbreken en oplossen. Het behandelen van een konijn voor haarballen heeft echter geen zin wanneer geen aandacht geschonken wordt aan de darm-immobiliteit!

Als er een vermoeden bestaat dat een konijn last heeft van darm-immobiliteit is het noodzakelijk direct met het konijn naar de dierenarts te gaan. Deze zal de buik van het konijn beluisteren en betasten. Daarnaast kan de dierenarts een röntgen-foto maken van de buik om vast te stellen of de darmen normaal voedsel bevatten, of dat er ergens een blokkade aanwezig is, of een gas-ophoping. Wanneer er een blokkade in het darmkanaal aanwezig is, is het toedienen van een middel om de peristaltische beweging te stimuleren geen goed idee, omdat de blokkade meestal verderop in de darm nog vaster komt te zitten. Wanneer de darm niet volledig geblokkeerd is, kan de blokkade het beste met medicijnen behandeld worden. Een gastro-enterotomy (het open snijden van de maag) kan wel toegepast worden om de blokkade uit de maag te verwijderen, maar meestal overleeft het konijn de operatie niet. En bij konijnen die de operatie zelf overleven treedt vaak peritonitis of een andere complicatie op; opereren moet dus gezien worden als de allerlaatste toevlucht.

Kan darm-immobiliteit succesvol behandeld worden?

Wanneer de dierenarts vastgesteld heeft dat er geen blokkade in het maag-darm kanaal aanwezig is, zijn er verschillende behandelingen mogelijk. Ook hier geldt: geef het konijn alleen medicijnen, of de hierna genoemde behandelingen onder de supervisie van een ervaren dierenarts.

Wat kunnen we zelf doen?

Als het konijn plotseling geen interesse meer heeft in eten, in elkaar gedoken blijft zitten, of rusteloos steeds een andere plek in de kooi zoekt. Of als hij normaal gesproken altijd door de kamer rent, en nu op één plek blijft zitten, en iets lekkers wat je aanbiedt weigert aan te nemen, heeft hij negen van de tien keer last van gas.

Zoals je hebt kunnen lezen kan dit ontaarden in een ramp. Om er vroegtijdig wat aan te doen is er een geneesmiddel, dat gewoon gegeven mag worden. Ook als je twijfelt of het wel gas is, mag je dit geneesmiddel geven:

Aeropax.. Verkrijgbaar in tabletten en emulsie. De tabletten bevatten 40 mg. simeticon. De emulsie bevat 10 mg simeticon per ml. Dit middel is vrij verkrijgbaar bij apotheken, het is geen medicijn. Aeropax bevat simethicon als werkzaam bestanddeel. Aeropax is een mensen middel, maar heeft al veel konijnen het leven gered. Het wordt uitstekend door konijnen verdragen.

Dosering: Het eerste uur driemaal 2,5 ml emulsie of 3x 1 hele tablet. Daarna ieder uur 2,5 ml. emulsie of 1 tablet. Hiermee doorgaan zolang als het nodig is, dag en nacht, tot het gas weg is.
Tablet moet worden fijngemaakt en door middel van een injectiespuitje zonder naald in de mond worden ingegeven. Voorzichtig in de mondhoek om verslikken te vermijden. Zorg dat je Aeropax in huis hebt, het kan het leven redden van je konijn.

Het is belangrijk dat alleen middelen met het werkzame bestanddeel simeticon aan een konijn gegeven worden. Andere middelen tegen gas mogen niet gegeven worden omdat die het konijn kunnen schaden.

Aeropax is een essentieel middel voor het bestrijden van de pijnlijke darmgassen. Daarom kan het eerste uur ook 3x de dosering aangehouden worden.
Zorg dat je konijn warm blijft. Konijnenoren zijn goede temperatuurmeters. Die horen warm te zijn. Als ze erg koud zijn, met ijskoude oorpunten, dan moet je konijn verwarmd worden. Neem hem op schoot, met een handdoek of dekentje om hem heen. Als hij erg koud wordt, een kruik er bij. Als de oren warm worden is dat een teken dat je konijn opknapt.

1. mechanische behandelingen.

A. Buik-massage. Het lijkt misschien vreemd, maar een van de effectiefste manieren om een lui darmstelsel aan de gang te krijgen is met zachte buik-massage. Zet het konijn op een handdoek, op een stevige ondergrond, zodanig dat het konijn er niet af kan springen en/of zichzelf verwonden. Masseer, met de handen en vingertoppen zachtjes de buikstreek. Masseer steeds dieper in de buik als het konijn dit toelaat, maar niet zo diep dat het pijnlijk voor het konijn is. De interne organen van een konijn zijn zeer gevoelig, en kunnen gemakkelijk gekneusd worden, waardoor de zaak alleen maar erger wordt. Naast hand-massage kan ook een elektrisch massage apparaat gebruikt worden. Dit is meestal nog effectiever, en het is dus een goed idee om een massage apparaat aan te schaffen met een groot, plat vlak, dat gedurende lange tijd tegen de buik van het konijn gehouden kan worden. Druk het massage apparaat stevig tegen de buik van het konijn, begin bij de onderbuik en werk langzaam naar boven toe. Hoewel het konijn in eerste instantie alles een beetje vreemd zal vinden, zal het vrij snel merken hoe aangenaam het is, en de massage als prettig ervaren. Behalve de stimulans op de spieren, die de massage geeft, lijken gasbellen ook verkleind te worden en vermindert de massage de koliek (darmkramp). Pas de massage toe zo lang en zo vaak als het konijn het goed- en prettig vindt.

2 Ondersteunende behandelingen.

A. Vocht. Het is belangrijk dat het konijn voldoende vocht opneemt zodat de darminhoud niet uitdroogt en een harde massa kan worden die de darm niet meer kan passeren. Het geven van water is natuurlijk prima, maar ongezoete Pedialyte, een elektrolytische kinderdrank, is nog beter. Geef in geen geval suikerhoudend vocht, omdat hierdoor de schadelijke darm-bacteriën zich sterk kunnen vermeerderen.

B. Voedsel. Een konijn moet steeds wat eten. Anorexia kan al snel darm-zweren en leverziekten tot gevolg hebben. Als een konijn 12 uur niets gegeten heeft is het al oppassen geblazen! Zorg er dus voor dat het konijn blijft eten! Een eenvoudig en snel te bereiden recept is het volgende: verwarm ½ kopje Pedialyte of kamille-thee en week hierin 2-3 eetlepels bics, totdat ze zacht zijn. Meng de bics-pap met vegetarische baby-voeding (op sojabasis, zonder toegevoegde suikers, bij drogist verkrijgbaar) of pompoen uit blik, totdat een pasta-achtige substantie ontstaat. Na afkoeling kan deze pasta met behulp van een plastic spuit met grote opening gegeven worden. Duw de tuit van de spuit tussen de kaken van het konijn, net achter de snijtanden, en spuit langzaam 1-2cc pasta naar binnen. Let op dat het konijn zich niet verslikt, laat het rustig kauwen en de pasta zelf inslikken.

Als het voeren niet lukt adviseer ik je om even naar www.vrijkonijn.nl gaan. Klik op het konijn. Dan opent er een nieuwe pagina met een groot konijn. Klik op het mondje (dwangvoeren). Je krijgt nu uitleg over het dwangvoeren. Klik in die tekst ook op "handdoektruc", je ziet dan hoe je een konijn dat niet meewerkt in kunt pakken in een handdoek. De meeste konijnen worden op die manier erg gewillig. De foto's zijn heel erg duidelijk.

D. Hooi. Wanneer het konijn geen enkel soort hooi wil eten, kan alfalfa misschien uitkomst bieden. Hoewel alfalfa niet dagelijks gegeven mag worden (het bevat teveel proteïnen, calorieën en calcium), moet het in dit geval maar een keer. Voer het konijn wat alfalfa, al moet het sprietje voor sprietje, maar zorg dat het wat vezels binnenkrijgt. De vezels helpen bij het transporteren van de darminhoud, en stimuleren de darmwand-spieren zodat de peristaltische bewegingen verbeteren. (natuurlijk moet het konijn altijd over vers hooi kunnen beschikken!)

E. Verse, vochtige bladgroenten. De darmen kunnen ook gestimuleerd worden door het konijn verse, vochtige bladgroenten te geven, bijvoorbeeld boerenkool. Als het konijn dat niet wil eten, probeer dan kruiden zoals munt, basilicum, dille, koriander, peterselie, enz. Meestal zal een van deze kruiden de eetlust van het konijn opwekken. Het is dus handig om een gevarieerde voorraad kruiden bij de hand te hebben.

F. Lacto-bacteriën. Hoewel lacto-bacteriën (lactobacillus acidophilus) normaal gesproken niet in het darmstelsel van een konijn voorkomen, blijkt een dosis lacto-bacteriën het konijn te helpen de crisis door te komen, totdat de darmen weer gaan bewegen. Hoewel er geen verklaring voor is, werkt het wel. Gebruik in ieder geval een lacto-bacterie product dat niet op zuivel gebaseerd is, en zeker geen yoghurt. De suikers en koolhydraten die daarin zitten stimuleren de groei van schadelijke bacteriën. Er zijn producten op de markt die speciaal voor paarden ontwikkeld zijn, die ook goede resultaten bij konijnen geven.

En dan?

Als je konijn binnen 12 uur na het voedselweigeren niet gaat eten, als is het maar hooi, dan direct naar een dierenarts, die verstand heeft van konijnen. Een konijn dat langer dan 12 uur niet eet, belandt in een alarmfase. Een konijn dat 24 uur niet eet, krijgt leverbeschadiging. En dan zijn de kansen op herstel van het konijn zeer klein.

Print dit artikel uit, onderstaande items zijn zeer waardevol voor een dierenarts, die geen ervaring heeft met darmimmobiliteit. Eigenlijk is dit artikel waardevol voor iedere dierenarts, dus neem dit artikel altijd mee!

Zorg intussen dat het konijn water blijft drinken. Dien dat ook toe met zo’n spuitje als hij niet zelf drinkt. Een volwassen konijn heeft 50 ml. water per dag nodig.

3 Behandeling door de dierenarts.

A. Soms kan een medicijn dat de peristaltische bewegingen van de darmen opwekt, zoals Propulsid (= Cisapride) of Reglan (=Metaclop), uitkomst bieden. Dit mag echter alleen gegeven worden wanneer vastgesteld is dat er geen blokkades in de darm aanwezig zijn. De genoemde medicijnen zijn beide veilig aan konijnen te geven en zeer effectief. Verder is het middel Cisapride dat nauwelijks bijwerkingen heeft, goed geschikt om langere tijd gegeven te worden. Het kan in sommige gevallen wel twee weken duren voordat de darmen weer goed bewegen, dus geduld en een goede verzorging van het konijn zijn essentieel. In ernstige darm-immobiliteitsgevallen kunnen zowel Reglan als Cisapride gegeven worden, omdat de medicijnen ieder op een ander deel van de darm werken (Reglan op het voorste deel van de darm, Cisapride meer op de dikke darm). Let op: wanneer er een blokkade in de darm aanwezig is mogen deze middelen niet gegeven worden omdat de situatie dan alleen maar erger wordt! Daarom is het op eigen houtje toedienen van deze medicijnen sterk af te raden! Ga naar een ervaren dierenarts en laat deze de juiste behandeling kiezen.

B. De stof Cholestryramine (Questran) kan gebruikt worden om negatief geladen, niet in water oplosbare stoffen te binden, bijvoorbeeld giftige afvalstoffen van Clostridium bacteriën. Het middel Questran wordt bij de mens gebruikt als cholesterol verlagend medicijn, en is goed verkrijgbaar. Wanneer een konijn slijmerige ontlasting heeft is de kans groot dat dit veroorzaakt wordt door een explosieve toename van clostridium bacteriën, die uiterst giftige afvalstoffen maken. Met Questran kunnen deze afvalstoffen gebonden worden en zonder schade via de ontlasting verdwijnen. Het gebruik van het middel Questran moet met enige zorg gedaan worden: geef het middel in een ruime verdunning met water via de bek in. Juist omdat Questran zelf hygroscopisch is (water bindend) moet veel extra water toegediend worden om te voorkomen dat de ingewanden van het konijn uitdrogen. Verder is Questran ongevaarlijk; de darmbewegingen worden niet verstoord, en het wordt niet door de darmen opgenomen. Het middel werkt dus direct op de inhoud van de darmen in. Met Questran zijn al vele konijnenlevens gered, doordat de giftige afvalstoffen uit de darmen verwijderd worden, terwijl andere medicijnen om de darmen weer in beweging te krijgen de tijd kregen hun werk te doen.

C. Een onderhuids ingespoten Ringer-Lactaat oplossing zorgt er voor dat het konijn niet uitdroogt, en het helpt tevens om de elektrolyten in balans te houden. Het injecteren van Ringer-Lactaat oplossing, zelfs wanneer het konijn niet uitgedroogd aanvoelt, helpt om vastzittende, ingedroogde voedseldelen in de darmen zacht te maken, en zorgt dat het konijn zich wat beter voelt. Een konijn met uitdrogingsverschijnselen voelt zich moe en ziek, en heeft nauwelijks zin in eten of drinken. Daarom is het een goed idee om Ringer-Lactaat oplossing preventief toe te dienen, tenzij het konijn zwakke nieren of hartproblemen heeft.

D. Het toedienen van extra spijsverteringsenzymen kan helpen om compacte, vastzittende voedselbrokken of haarballen (die dus een symptoom zijn, en niet de oorzaak van het probleem!) zacht en los te maken. Als proteïne oplossende enzymen kunnen zowel plantaardig als dierlijke enzymen gebruikt worden. De stoffen Papain en Bromelain, afkomstig van respectievelijk de papaja en ananas, helpen bij het verteren en oplossen van slijmerige, vaste voedseldelen. Ze kunnen echter keratine, hoofdbestanddeel van haren, niet verteren. Papain en Bromelain zijn in poedervorm in natuurvoedingswinkels verkrijgbaar.

Soms kan de dierenarts besluiten een krachtiger, dierlijk middel te gebruiken, bijvoorbeeld Viokase. Dit middel bevat enzymen van de alvleesklier voor het afbreken van proteïnes, amylasen voor het afbreken van onverteerbare koolhydraten en lipiden voor het afbreken van vetten. Hoewel deze enzymen beter zijn in het afbreken van onverteerbare voedselresten dan de plantaardige enzymen, moeten ze met enige voorzichtigheid gebruikt worden. Ze vormen namelijk een behoorlijk zware belasting voor een toch al zo ziek konijntje!

E. Het oraal of via een injectie toedienen van vitamine B-complex stimuleert de eetlust van het konijn. Het is namelijk belangrijk dat het konijn blijft eten, zelfs al moet dit tegen zijn zin gebeuren! Want anorexia veroorzaakt darmzweren en sterke lever-degeneratie.

F. Antibiotica. Sommige dierenartsen zullen routinematig een konijn met darm-immobiliteit antibiotica geven, om de wildgroei van Clostridium tegen te gaan (bijv. met Flagyl), of om een secundaire bacterie geen kans te geven (bijv. met Baytril). Hoewel preventieve maatregelen best vaak op hun plaats zijn, is toch enige terughoudendheid met het geven van antibiotica gewenst. Er komen steeds meer tegen bepaalde antibiotica resistente bacteriën, waardoor de behandeling steeds moeilijker wordt. Pas wanneer het konijn symptomen heeft die wijzen op een bacteriële infectie (waardoor misschien de darmen niet meer bewegen) moet een antibioticum gebruikt worden, niet eerder.

Met de hiervoor genoemde medicijnen en behandelingen moet het mogelijk zijn om de darmen van een konijn weer aan de gang te krijgen.

4 Pijnbestrijding. (maakt dat het konijn vecht voor z’n leven)

Het is van levensbelang de buikpijn die een konijn met darm-immobiliteit kan hebben, te bestrijden. Het middel Banamine, een middel dat alleen voor paarden gebruikt mag worden, kan met zeer goed resultaat bij konijnen toegepast worden. Hoewel in een enkel geval darmzweren kunnen ontstaan, helpt het middel in de meeste gevallen uitstekend, zonder enige bijverschijnselen. Met Turbogesic, een op opium gebaseerde pijnstiller, kan met relatief lage doseringen de pijn heel goed bestreden worden. Nadeel van dit middel is dat het de darmbewegingen vertraagt. Met Sulfasalazine, een combinatie van een sulfa-antibioticum en een anti-gasvormingsmiddel, zijn ook uitstekende resultaten te behalen. Zowel Banamine als Sulfasalazine hebben een tweeledige werking: ze verminderen buikpijn en ze bestrijden de gifstoffen die door schadelijke bacteriën uitgescheiden worden. Tenslotte kan ook Barium gegeven worden om de pijn te verlichten en de darm-beweging te stimuleren, al is de werking veel langzamer dan de hiervoor genoemde middelen.

5 De weg naar het herstel. (als het niet helemaal kapot is, afblijven!)

Het is essentieel dat de verzorger van een konijn dat lijdt aan darm-immobiliteit, uiterst geduldig is, zodat de behandeling en de medicijnen hun werk kunnen doen. Konijnen zijn zeer gevoelig voor stress, en moeten zo min mogelijk "nare" ervaringen hebben. Het kan soms wel dagen duren voordat er weer uitwerpselen te voorschijn komen, en soms wel weken voordat de darmen weer normaal bewegen. Er is zelfs een geval bekend waarbij het konijn na 14 dagen nog geen keutels maakte, maar toch, dankzij geduldige en consistente behandelingen (op de hiervoor beschreven manieren) er bovenop kwam. Geduld en doorzettingsvermogen zijn dus dé sleutelwoorden!

Ga niet vaker naar de dierenarts met het konijn dan absoluut noodzakelijk is. Hoe meer stress het konijn heeft, hoe langzamer hij herstelt. Geef, indien mogelijk, de medicijnen zo veel mogelijk thuis, waar het konijn zich veilig voelt. Eigenlijk moet elke konijnenbezitter een stethoscoop in huis hebben, zodat de darmgeluiden in de gaten gehouden kunnen worden. Wanneer de darmen weer een beetje geluid gaan maken is dit het teken dat het konijn aan het herstellen is, zelfs zonder dat er keutels verschijnen. Door het toedienen van de medicijnen, het geven van voorzichtige massage en liefdevolle aandacht zal het konijn steeds verder verbeteren, en na enige tijd komen vanzelf de keutels. De eerste keutels zullen hard en misvormd zijn, wat normaal is na een periode van ziekte. Het kan ook gebeuren dat het konijn een paar keutels maakt, dan een dag niets, en de volgende dag weer wat meer dan de eerste dag. Ook dit is normaal, en geen reden tot paniek. De darmen schijnen een soort hortend en stotend weer tot leven te komen in plaats van in een keer. Vooral in deze periode is consistente en geduldige verzorging essentieel. Weersta de verleiding tot het geven van extra, agressieve middelen zodra de toestand van het konijn verbetert. Het herstel van darm-immobiliteit is nu eenmaal een zaak van veel geduld.

In een geval, waarbij het konijn tekenen van herstel begon te vertonen, wilde de behandelende dierenarts per se het konijn verdoven, de darmen en maag uitspoelen en de ingewanden stevig masseren. Hoewel wij het afraadden, geloofde de dierenarts dat die behandeling de enige manier was om de voedselbal die in de maag zat, te verwijderen. Helaas is het konijntje overleden, bij de sectie bleek dat de lever gescheurd was. We blijven ons maar afvragen of de onnodige, agressieve aanpak en de vele behandelingen daar geen debet aan zijn......

6 De oorzaak achterhalen.

Zodra het konijn hersteld is van de darm-immobiliteit wordt het tijd de oorzaak van de ziekte te achterhalen. Stel jezelf de volgende vragen: krijgt het konijn wel voldoende vezels? Krijgt hij misschien teveel lekkere "snoepjes"? Heeft het konijn soms te grote kiezen, of "haakjes" aan de kiezen, of een kaak-ontsteking? Is er sprake van een onderliggende infectie of andere ziekte die zoveel stress veroorzaakt dat de darmen er mee gestopt zijn?

Wanneer een konijn stress heeft zal dit het eerst te merken zijn aan het darmstelsel. De darm-immobiliteit kan een eerste aanwijzing zijn dat er iets anders loos is. Wanneer het konijn weer hersteld is van de darm-immobiliteit, maar toch nog ‘ziekig’ is, is het tijd om eens een bloedonderzoek te doen of röntgen-foto’s te laten maken, of op een andere manier een diagnose te (laten) stellen.

Wanneer gedurende de herstelperiode van het konijn zijn temperatuur regelmatig gemeten wordt, kan vastgesteld worden of het konijn homeostatisch stabiel is. Gebruik overigens altijd een plastic thermometer, die kan namelijk niet afbreken, en meet altijd de anale temperatuur. Deze ligt normaal tussen de 38,3 en de 39,4O C. Een hogere temperatuur dan 39,4OC betekent (te) veel stress of een infectie, en in het laatste geval moet natuurlijk direct de dierenarts ingeschakeld worden. Eigenlijk is een temperatuur lager dan 38,3OC erger dan een beetje verhoging. Een abnormaal lage lichaamstemperatuur kan duiden op een shock of een infectie die doorgebroken is naar de bloedbaan. Wanneer de lichaamstemperatuur onder de 37,7OC ligt, is er sprake van een extreem noodgeval! Pak dan het konijn in tussen met warm water gevulde flessen of kruiken en ga zo snel mogelijk naar de dierenarts!

Voorkomen is beter dan genezen.

Een beter medicijn dan voorkomen bestaat er niet. Zorg ervoor dat het konijn altijd voldoende (vers) hooi heeft, geef speciale konijnen-biks, die voor minstens 22% uit ruwvezels bestaat. Zorg er ook voor dat het konijn altijd vers, schoon drinkwater heeft. Denk er aan dat een konijn meer drinkt uit een waterbakje dan uit een drinkfles. Geef daarnaast het konijn dagelijks voldoende groenvoer, minstens 4 kopjes verse, gewassen, vochtige bladgroenten per 2,5 kg konijn-gewicht. En vergeet niet dat loslopen, rennen en spelen minstens net zo belangrijk is. De beweging versterkt niet alleen de botten en spieren van het konijn, maar stimuleert ook de darmwerking en de stoelgang als geheel. Controleer tenslotte het konijn regelmatig op afwijkingen of veranderingen in zijn gedrag of eetpatroon. Dit is bij een binnenkonijn beter in de gaten te houden dan bij een buitenkonijn! Als je het niet vertrouwt, schakel dan een dierenarts in!

 

Bron: met dank aan Konijnen.nl