Blaasproblemen en blaasstenen bij het konijn

Eerste tekenen

Iemand die oplet kan vaak een blaasprobleem bij het konijn signaleren voordat het dier apathisch wordt of vermagert, of in een levensbedreigende situatie komt te verkeren. Tekenen van beginnende problemen zijn verschillend per konijn, maar je moet diergeneeskundige hulp zoeken als een van de volgende dingen gebeurt:
-verlies van goede konijnenbakgewoontes
-zich strekken (persen) bij het plassen
-steeds in en uit de konijnenbak springen
-nat rond de geslachtsorganen of
-chronische huidirritatie in dat gebied vanwege de brandende urine
-urine die er uitziet als tandpasta
-bloed in de urine
(Bloed in de urine moet bevestigd worden door een microscopisch onderzoek, of met een urine "dipstaafje" die bij een apotheek gekocht kan worden. Veel mensen verwarren de rode kleurstof die vaak vrijkomt na het eten van bepaalde groente met bloed in de urine).

Diagnose

Elk dier met klinische tekenen zoals boven vermeld zouden onderzocht moeten worden door een dierenarts. Een ervaren konijnendokter gebruikt een urine-analyse en een röntgenfoto als eerste stap om een blaasprobleem vast te kunnen stellen. Omdat bij konijnen blaasstenen en blaas’drab’ (neerslag van gruis in de blaas) voornamelijk uit kalk bestaat, kan dit op gewone röntgenfoto’s gezien worden. Je dierenarts moet waarden van een normale konijnen urine-analyse weten, en hij moet weten hoe een röntgenfoto van een normale konijnenblaas er uitziet. Veel gezonde konijnen kunnen toch wat materiaal in de blaas hebben wat op een röntgenfoto gezien wordt, maar ze zullen geen afwijkende urine-analyse hebben of klinische tekenen die wijzen op een blaasprobleem. Als eenmaal een blaasprobleem is vastgesteld, zal de dierenarts met behulp van een urinekweek en gedegen bloedonderzoek de ernst van de ziekte kunnen bepalen, en de behandeling van dat specifieke konijn.

Als er stenen ontdekt worden

Als de patient echt blaasstenen heeft moeten ze operatief verwijderd worden, omdat ze er meestal niet uitkunnen, en er geen manier bekend is om ze te laten verpulveren. Als de stenen niet ontdekt worden zullen ze steeds groter worden, en de blaaswand gaan irriteren en beschadigen, waardoor chronische infectie kan ontstaan of onsteking van de blaas, waardoor het konijn ernstig ziek wordt. Afhankelijk van de toestand van het konijn ten tijde van de diagnose zal de dierenarts de toestand eerst moeten stabiliseren met vochttherapie, kunstmatige voeding of eerst een antibioticum kuur moeten geven voordat de operatie kan plaatsvinden. Na de operatie moeten de meeste konijnen tenminste 1 of 2 dagen opgenomen blijven om voortdurend vocht toegediend en pijnbestrijdingsmiddelen te krijgen, voordat ze naar huis mogen.

"Zand" in de blaas

Als een konijn geen blaasstenen heeft, maar een neerslag in de blaas heeft van dikke "drab" of "zand" kan de behandeling beter medisch dan operatief gebeuren. Weer is aan te bevelen dat de algehele gezondheidstoestand van het konijn wordt bekeken, niet alleen met de urine-analyse en de röntgenfoto hiervoor genoemd, maar ook met een urinekweek, serum.... en een compleet bloedonderzoek. Hiermee zal de dierenarts in staat zijn de mate van de ziekte vast te stellen, en of andere organen, zoals de nieren, aangetast zijn. Voor een konijn met "blaas drab" kan het nodig zijn dat het een paar dagen in een kliniek worden opgenomen om vocht toegevoegd te krijgen en antibiotica. De dierenarts moet misschien handmatig helpen de dikke drab uit de blaas te krijgen, en soms zal het nodig zijn het konijn een pijnstiller te geven voor blaas- en plasbuispijn en krampen.

De thuisverzorging van konijnen (nadat de behandeling in de kliniek is afgerond) omvat een antibioticum kuur van tenminste tien dagen. Soms kan een antibioticum kuur van een paar weken nodig zijn als de urine-kweek een ernstige infectie uitwijst..Verandering van voer kan ook belangrijk zijn om te voorkomen dat blaasproblemen terugkomen.

Konijnen ouder dan 6 maanden met een blaasprobleem-geschiedenis moeten voer krijgen met weinig calcium. In sommige groenten/kruiden, zoals broccoli en peterselie zit veel calcium.

Wat in het bijzonder niet gegeven zou moeten worden, zijn knaag- of likstenen. Deze stenen bevatten extra calcium, dit is iets wat een konijn beslist niet mag hebben. De stenen zijn schadelijk voor de gezondheid te noemen, en kunnen oorzaak zijn van het ontstaan van blaasdrab, of blaasstenen.

Dieren met overgewicht moeten gewicht verliezen. Doe dit nooit door radicaal minder voer te geven! Verminder het voer elke dag iets. Elk konijn moet de gelegenheid hebben een paar uur per dag vrij rond te lopen. Probeer hem meer te laten bewegen door het soort speelgoed wat je hem geeft, verander dingen in zijn omgeving zodat hij nieuwsgierig heen en weer rent om alles te onderzoeken. Speel zelf ook met hem.

Alle konijnen waarbij een bacteriegroei is geconstateerd bij een urinekweek zouden weer een urine-analyse en een urinekweek moeten krijgen nadat de antibioticum behandeling is afgerond, om er zeker van te zijn dat de infectie weg is. Zelf met de beschreven behandelingen en verandering van de voeding kunnen blaasstenen soms terugkomen, dus het is belangrijk dat het konijn elke zes maanden onderzocht wordt door de dierenarts en dat er een röntgenfoto gemaakt wordt. Als door oplettendheid blaasproblemen vroegtijdig onderkend worden zijn ze onder controle te houden en hoeft er geen permanente schade aangericht te worden aan de gezondheid en de levensduur van het konijn.

 

Bron: met dank aan Konijnen.nl