Geplunderde oceanen

De oceanen kennen een even grote biodiversiteit als de tropische regenwouden. Maar deze rijkdom aan soorten zou op één generatie tijd kunnen verdwijnen.
Al eeuwenlang wordt vis beschouwd als een onuitpubare voedselbron. Maar sommige vissoorten zijn bijna volledig verdwenen, en andere nemen drastisch in aantal af. De vissers waren de eersten die dit hebben kunnen vaststellen.

Niets verandert in ons bord !

De consument ligt er meestal niet wakker van. Als de ene vissoort zeldzaam wordt, dan eten we er toch gewoon een andere. Kabeljauw wordt te duur? Dan importeren we gewoon een vissoort uit Afrika. Zo is er altijd vis in de winkels te vinden en worden de oceanen alsmaar leger. Tal van vissoorten die dicht tegen het zeeoppervlak leven, worden steeds zeldzamer. Bijgevolg richten de vissers zich nu op de roofvissen in de diepzee, die zich overigens maar traag voortplanten.

Hoe is het zo ver gekomen?

» de problemen

Enkele feiten op een rij (bron: FAO)

• In 2002 was 76% van de gevangen vis bestemd voor menselijke consumptie en 24% voor de productie van visolie en vismeel.
   
• In 2003 werd 98,3 miljoen ton vis uit de zee opgehaald, het merendeel uit de Stille en de Atlantische Oceaan.
   
• In 2003 waren Azië en Europa verantwoordelijk voor 70% van de visvangst.
   
• ¾ van de vloot van de Europese Unie vist in het noordoostelijke deel van de Atlantische Oceaan.
   
• Weekdieren, haring en kabeljauw vertegenwoordigen samen 45% van de visserij door de EU.

 

Zoetwater

• De problemen
• De gevolgen

 

Bron: WWF