De impact van de visserij beperken

WWF werkt samen met vissers wereldwijd om de schadelijke gevolgen van destructieve vismethoden voor de ecosystemen te beperken.
Eenbelangrijk punt hierbij is de bijvangsten beperken: één van de grootste bedreigingen voor tal van zeedieren.

Wat doen we allemaal om om de negatieve gevolgen van de visserij te beperken?

• Selectiever vissersmateriaal identificeren en promoten
• Destructieve vismethoden aanklagen
• Natuurbehoud integreren in het visserijbeheer
• De wetgeving versterken

 

 

Feit! In 2003 werd 98,3 miljoen ton vis uit de zee gehaald, voornamelijjk uit de Stille en de Atlantische Oceaan.

Selectiever vismateriaal identificeren en promoten

De visserijsector begint in te zien dat het nodig is bijvangsten te beperken door over te schakelen naar ander materiaal en andere technieken. Er bestaan doeltreffende oplossingen waarmee minder niet-beoogde dieren gevangen worden , of waaruit deze kunnen ontsnappen als ze er toch terecht in komen. Verschillende nieuwe ontwerpen worden nog onderzocht en getest. De beste ideeën komen trouwens van de van de vissers zelf. Vaak volstaan enkele kleine, goedkope wijzigingen al.

Feit ! Voor elke vis die levend gevangen wordt met cyanide, sneuvelt een vierkante meter van het koraalrif waarin hij leefde.

Destructieve vismethoden aanklagen

De eerste strategie van WWF om de negatieve impact van de vissserij op het zeemilieu te beperken, is samenwerken met vissers, en hen vragen hun vismethoden aan te passen.

Soms vormen bijvangsten of vismethoden een onmiddellijke bedreiging voor het overleven van bepaalde soorten of ecosystemen. En soms volstaat de geldende wetgeving niet om ernstige milieuschade te beletten. In die gevallen ijveren wij voor een verbod op de schadelijke vismethoden in kwestie.
Dat is het geval voor:

• trawlers bij kwetsbare habitats
• bijvangsten van dolfijnen en bruinvissen
• visserij met dynamiet en cyanide

Feit! Jaarlijks sterven meer dan 300.000 kleine walvisachtigen (walvissen, dolfijnen, bruinvissen) omdat ze verstrikt raken in visnetten.

Natuurbehoud integreren in het visserijbeheer

Door natuurbehoud te integreren in het beheer van de visserij kunnen we tegelijjkertijd het overleven van de visserij op lange termijn veiligstellen en de bijvangsten beperken.

We werken samen met artisanale vissers: in Turkije helpen we 'no fishing zones' oprichten rond de grotten waar de monniksrobben zich voortplanten. Dit moet voorkomen dat de jongen verdrinken in visnetten. Tegelijkertijd kunnen de vispopulaties zich herstellen.

We werken samen met industriële vissers: het initiatief 'ForTuna' maakt het mogelijk de bijvangsten te beperken van schildpadden, walvisachtigen, haaien en zeevogels door de tonijnvisserij.

We steunen de certificering van duurzame visvangsten: consumenten kunnen de vraag naar 'milieuvriendelijke vis' oen toenemen: een sterke incentive voor een beter beheer van de visserij.

WWF pleit ten slotte ook voor de erkenning van beschermde zones, waaronder beschermde zeegebieden op volle zee.

 De wetgeving versterken

Een beter beheer van de visserij op lange termijn is alleen mogelijk als de nodige wijzigingen in de wetgeving doorgevoerd worden .
WWF informeert beleidsmakers en spoort hen aan wetten vorm t egeven en te stemmen die het milieu ten goede komen. Met beleidsmakers bedoelen we:

• overheden
• regionale organismen voor het visserijbeheer (RFMOs)
• internationale fora

 

Wist je dat...?

Ideeën die duizenden levens redden! Jaarlijks doden haken die bedoeld zijn voor tonijnen en zwaardvissen onbedoeld ook duizenden haaien. Sinds 2004 organiseert WWF jaarlijks zijn internationale wedstrijd 'Smart Gear Competition'. Het doel? Intelligente, selectieve vismethoden vinden die de bijvangsten aanzienlijk kunnen beperken. De prijzen? 25.000 $ voor de winnaar; 5.000 $ voor de tweede en de derde beste inzending De criteria? Het moet gaan om een origineel en vernieuwend idee dat duidelijk de bijvangsten doet afnemen, in het bijzonder van erg kwetsbare of bedreigde soorten. Het ontwerp mag de beoogde vangst van de visser niet noemenswaardig doen afnemen, moet praktisch uitvoerbaar zijn en niet buitensporg duur. Een internationale jury - samengesteld uit vissers, wetenschappers, technici, afgevaardigden van de industrie en natuurbehoudswerkers - beoordeelt de inzendingen. De editie 2006 leverde meer dan 80 ontwerpen uit 26 landen op, waaronder één Belgische inzending. De winnaar: de Amerikaan Michael M. Herrmann, onderzoeker bij de Amerikaanse organisatie SharkDefense, kwam op het idee om krachtige magneten te bevestigen aan beuglijnen. Hij had vastgesteld dat haaien gevoelig zijn voor magnetische golven en dat het dus mogelijk was hen op een afstand te houden met magneten. Jaarlijks sterven duizenden haaien door haken die bedoeld waren voor tonijnen en zwaardvissen. Sommige haaienpopulaties kenden een afname van 90% en zijn met uitsterven bedreigd.

Bron: WWF