Waar vandaan: Boek > De Belgen in Engeland 1940-1945 > Geef ons een slagveld!

De Belgen in Engeland 1940-1945

INHOUD "De Belgen in Engeland"

osteo6 Deel 1. Ontreddering (1940-1941)
   osteo6 De weg naar Tenby
      osteo6 België capituleert
      osteo6 Halt aan de pantsers
      osteo6 De blik op Londen
      osteo6 De generaal-paardenkoopman
      osteo6 Their fines hour...
      osteo6 De tweedekkerazen
   osteo6 Geef ons een slagveld!
      osteo6 Malaise bij de 'landmacht'
      osteo6
De legionairs
      osteo6 Vlucht naar de vrijheid
      osteo6 Piloten en matrozen
      osteo6
Dönitz’ wolfsbendes
osteo6 Deel 2. Wederopstanding (1942-1943)
osteo6
Deel 3. Overwinning (1944-1945)
osteo6 Besluit. De Belgen ná Engeland...

19,95 € - 218 pagina's
Auteur: Frank Decat
Uitgeverij: Lannoo
 
Bestel/koop boek, klik hier.

<<< Vorige pagina

Geef ons een slagveld!

De legionairs

‘Ze hebben mij de stiel van officier geleerd en ik heb aan hen waarschijnlijk ook mijn leven te danken.’ Het zijn lovende woorden van luitenant Guy Weber over de Belgische ex-soldaten van het Franse Vreemdelingenlegioen met wie hij samen streed in de Brigade Piron. De militaire kwaliteiten van de legionairs waren inderdaad spreekwoordelijk en hun ervaring kwam de gevechtswaarde van de Belgische strijdkrachten in Groot-Brittannië zonder twijfel ten goede.

De Belgische legionairs arriveerden in Groot-Brittannië in drie periodes. Een eerste groep bevond zich al in juni 1940 in Tenby. Het waren de veteranen van de 13de Halve Brigade, die aan de gezamenlijke Frans-Britse operatie in Narvik, Noorwegen, hadden deelgenomen. In de tweede helft van 1941 kwam uit Syrië en Madagaskar een nieuwe lichting toe, als gevolg van het akkoord tussen majoor Legrand, gevolmachtigde van de Belgische regering, en de Forces Françaises Libres van De Gaulle. Tot de derde groep behoorden de soldaten die na de Amerikaans-Britse landing in Frans Noord-Afrika, in november 1942, verkozen om de strijd aan geallieerde zijde voort te zetten.

Het ontslag uit het legioen was wettelijk geregeld en verliep dus meestal zonder problemen, hoewel sommige Belgen deserteerden en gezocht werden door de Franse militaire autoriteiten. In elk geval was het veel moeilijker voor de legio­nairs om zich aan te passen aan de relatieve rust die er lange tijd heerste bij de Belgische landmacht in wording. Het regende dan ook klachten over dronkenschap, aanranding, slagen en verwondingen. Maar de tuchtsancties en uitspraken van de krijgsraad maakten maar weinig indruk op deze mannen, die immers voordien door hun Franse officieren naar het beruchte strafkamp van Colomb Béchar (Algerije) konden worden gezonden.

De Belgische officieren leerden al vlug dat, behalve militaire deskundigheid, een harde maar consequente aanpak en een zekere fysieke uitstraling onontbeerlijk waren om het bevel te voeren over deze elitesoldaten, die al meermaals de dood in de ogen hadden gekeken. Niet alle officieren wisten zich deze stijl eigen te maken. Zo zou het onvermogen om zijn legionairs in het gelid te krijgen een belangrijke reden zijn waarom majoor Cumont in 1942 de laan werd uit gestuurd als bevelhebber van het 1ste Fuseliersbataljon.

Hoe onhandelbaar ze in de kazerne soms ook waren, des te dapperder en gedisciplineerder gedroegen de legionairs zich in de strijd. Ze boden dan ook maar wat graag hun diensten aan telkens als er in Tenby geronseld werd voor eenheden die spoedig in actie zouden komen. Velen dienden bij de Eerste Groepering Bevrijding, maar een aantal tekende ook voor de compagnie commando’s en de parachutisten. En bij de Belgische koopvaardij stond men versteld van de onverschrokkenheid en deskundigheid waarmee ex-legionairs het boordgeschut bedienden.

Het vechten zat de legionairs zodanig in het bloed dat sommigen onmiddellijk na de oorlog terugkeerden naar hun vroegere eenheid en in Indochina belandden. Daar woedde een vuile oorlog tussen de Franse kolonisator en de guerrillastrijders van de Vietminh. Enkele Belgische legionairs zouden er het leven laten. Onder hen was ook Pierre Polain, de zoon van een diplomaat, die voor het legioen had gekozen na de plotse dood van zijn verloofde. Polain bracht het in het legioen tot onderofficier en werd later om disciplinaire redenen gedegradeerd. Maar vanwege zijn moed tijdens de laatste gevechten tegen Rommels Afrikakorps werd hij in ere hersteld. Na de campagne in Tunesië diende hij bij de Belgische compagnie parachutisten en hij voerde verschillende riskante opdrachten uit. In november 1945 diende Polain opnieuw bij het legioen, eerst als instructeur en later als sergeant-sectieoverste bij het nieuw opgerichte 3ième Régiment Etranger d’Infanterie. Dat regiment werd ingezet in de sector Tonkin, waar tijdens het hele jaar 1948 bijzonder zwaar slag werd geleverd en vele doden vielen. Eén van hen was Pierre Polain. Hij sneuvelde in juli 1948 op de post Phu-Tong-Hoa.


Uittreksel uit boek "De Belgen in Engeland"
19,95 € - 218 pagina's
ISBN 978-90-209-6981-8

Auteur: Frank Decat
Uitgeverij: Lannoo

Boek verkrijgbaar bij

Azur, Bol.com, Cosmox, Fnac, Proxis, Standaard Boekhandel.

Bestel boek online via SeniorenNet

Pagina afgedrukt van http://www.SeniorenNet.be/BelgenInEngeland

 
<<< Vorige pagina...